Chaga (Inonotus obliquus, Fungus betulinus, Błyskoporek podkorowy)
Grzyb Chaga pochodzi z Syberii i północnych Chin. Rośnie na brzozach i innych drzewach i występuje głównie w dużych lasach brzozowych Rosji, północnej i wschodniej Europy oraz w regionie bałtyckim, a także w Chinach, Korei, Japonii, Kanadzie, na Alasce i na północy Stanów Zjednoczonych. Grzyby z żywych brzóz są szczególnie atrakcyjne do spożycia jako grzyby lecznicze. Mieszkańcy Syberii od czasów starożytnych uczynili z tego grzyba herbatę wzmacniającą i nazywali go „darem Bożym”. Mówi się, że Chaga miała stałe miejsce w tradycyjnej medycynie rosyjskiej i chińskiej od około 4000 lat, gdzie była używana do ogólnego wzmocnienia oraz do leczenia chorób żołądka i jelit.
W Rosji i na Syberii używano go nie tylko w celach leczniczych, ale także do świętych rytuałów szamańskich, zwłaszcza przez grupę etniczną Chanty, od której pochodzi najczęściej używana dziś nazwa. Jednak Chaga była również ważnym i świętym lekarstwem dla Mezopotamczyków, Egipcjan, rdzennych plemion Ameryki Północnej i rdzennych mieszkańców Japonii, Ajnów.
Stosowanie Chagi było podobne we wszystkich kulturach - Chaga była prawie zawsze pita jako herbata. W tym celu zdrewniały grzyb jest suszony i łamany, w wyniku czego powstają bryłki i proszek, które polewamy wodą, tworząc mocną, cierpką herbatę.
Ciemny wygląd i jasna kolorystyka wewnętrznej części grzyba
Z zewnątrz nie przypomina zwykłego grzyba, a raczej spalony węgiel drzewny o twardej, kruchej powierzchni i fakturze przypominającej korek. Kolor tego grzyba można określić od ciemnobrązowego do czarnego z biało-szarymi obszarami. Dobrej jakości egzemplarze mają wewnątrz piękny, jasny brązowo-pomarańczowy kolor.